Wzór odwołania od decyzji ZUS dotyczącej rocznika 1953 odmawiającej wznowienia postępowania po wyroku TK
Uwaga - artykuł archiwalny z uwagi na uregulowanie przedmiotowej kwestii w ustawie.
Poniżej zamieszczam ogólny, przykładowy wzór odwołania do sądu w sprawie odmowy uchylenia decyzji ZUS przyznającej emeryturę w niższej wysokości, z uwagi na pobieranie wcześniejszej emerytury. Dotyczy ono sytuacji kobiet z rocznika 1953 po wyroku TK z dnia 6 marca 2019 r.
Przypominam, że jest to tylko wzór i podnoszone w nim argumenty mogą nie przystawać do Państwa sytuacji. Poza tym należy mieć na uwadze, że problemem są tu dwa wadliwe przepisy – zarówno ten, który zakwestionował TK, jak i ten, który pozostał i dotyczy terminu wznowienia postępowania. Więcej na ten temat można przeczytać w tym artykule: Problemy z wykonaniem wyroku TK w sprawie emerytur kobiet z rocznika 1953
- WZÓR ODWOŁANIA -
……………..………., dnia ……………….. r.
(miejscowość i data)
Sąd Okręgowy w ………………….
… Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
………………………………………………..
(odwołanie jest kierowane do właściwego sądu okręgowego,
ale za pośrednictwem ZUS, a zatem do ZUS będzie wysyłane
czy też
bezpośrednio zawożone)
za pośrednictwem
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Oddział w …………..
………………………………………………..
(adres ZUS, który wydał decyzję)
Odwołujący: ………………………….......................
(imię i nazwisko)
………………………………………………..
(adres)
PESEL: ……………………………………..
Sygnatura sprawy: …………………. (numer w górnym lewym rogu)
ODWOŁANIE
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w …………. z dnia ……………… r.
o numerze ………………………….
(w tej części czyli petitum należy przedstawić treść swojego żądania, zwięzłe przytoczenie zarzutów i wniosków, np. tak: )
Działając w imieniu własnym, niniejszym zaskarżam w całości decyzję ZUS Oddział w ………….. z dnia ………….. r., doręczoną mi w dniu …………………. r., wydaną w sprawie prowadzonej pod wskazaną powyżej sygnaturą.
Zaskarżanej decyzji zarzucam pozostawanie w sprzeczności z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, który nie tylko stwierdził niezgodność z Konstytucją art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013 r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 ustawy, ale także nakazał zastosowanie wszelkich instrumentów proceduralnych stojących do dyspozycji stron, organów i sądów, wykorzystanie których umożliwi przywrócenie stanu konstytucyjności orzeczeń.
Odmowa uchylenia skarżonej decyzji oraz ograniczenie się wyłącznie do stwierdzenia jej wydania z naruszeniem prawa powoduje, że osoby znajdujące się w identycznej sytuacji faktycznej lecz urodzone w innych miesiącach, znajdują się w innej sytuacji prawnej, co narusza Konstytucję i jest niezgodne z celem wyroku TK opisanym w uzasadnieniu.
Wnoszę zatem o uchylenie skarżonej decyzji oraz orzeczenie o wysokości mojej emerytury bez uwzględnienia niezgodnego z Konstytucją art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Uzasadnienie
(w uzasadnieniu krótko opisujemy stan faktyczny, powinniśmy też rozwinąć swoje stanowisko, np. tak: )
Dnia ………..r. otrzymałam decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia ……… o numerze ……….. przyznającą mi emeryturę, której podstawę pomniejszono o kwoty wypłaconych wcześniej świadczeń, zgodnie z art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W dniu 6 marca 2019 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym uznał, że art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013 r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 ustawy - jest niezgodny z art. 2 Konstytucji (sygn. akt P 20/19).
Wyrok ten został opublikowany dnia 21 marca. W ustawowym terminie tj. ………….. złożyłam skargę o wznowienie postępowania, żądając uchylenia decyzji wydanej z uwzględnieniem niekonstytucyjnego przepisu i ponownego ustalenia podstawy mojej emerytury.
W dniu ……. otrzymałam skarżaną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia ………, w której stwierdzono, że z uwagi na upływ 5-letniego terminu na wznowienie postępowania, Zakład odmawia uchylenia zaskarżonej decyzji i stwierdza jej wydanie z naruszeniem prawa.
Z powyższym nie mogę się zgodzić z następujących powodów:
1. Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku, opisując jego skutki stwierdził, że: „Skutkiem niniejszego wyroku jest prawo wznowienia postępowania z mocy art. 190 ust. 4 Konstytucji dla wszystkich kobiet objętych zakresem orzeczenia Trybunału. Przepis ten otwiera drogę do sanacji konstytucyjności sytuacji prawnych, w których zastosowanie art. 25 ust. Ib ustawy o FUS wywołało konsekwencje zakwestionowane przez Trybunał. Z powszechnego charakteru wyroków TK, o którym mowa w art. 190 ust. 1 Konstytucji i utraty mocy obowiązującej zaskarżonego przepisu (art. 190 ust. 3 Konstytucji), wynika, że możliwość rozstrzygnięcia sprawy z pominięciem derogowanego przepisu odnosi się zasadniczo do wszystkich spraw, w których niekonstytucyjny przepis był podstawą orzeczenia o prawach osób uprawnionych, bez względu na to, kto i w jakim trybie zwrócił się do Trybunału z odpowiednim żądaniem. Jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie TK, pojęcie „wznowienia postępowania”, o którym mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji ma szersze znaczenie niż pojęcie „wznowienia” w sensie technicznym, przewidziane w odpowiednich procedurach regulowanych w ustawach i obejmuje wszelkie instrumenty proceduralne stojące do dyspozycji stron, organów i sądów, wykorzystanie których umożliwia przywrócenie stanu konstytucyjności orzeczeń”.
Odnośnie wznowienia postępowania na podstawie art. 145a k.p.a. TK napisał: „Wznowienie w tym kontekście oznacza prawo do skorzystania ze środków proceduralnych zmierzających do wydania w zakończonej sprawie nowego rozstrzygnięcia, opartego na stanie prawnym ukształtowanym po wejściu w życie orzeczenia Trybunału.”
W kontekście przytoczonych powyżej intencji Trybunału Konstytucyjnego co do skutków jakie powinien wywołać wyrok, uważam, że wydana w mojej sprawie decyzja ZUS nie uwzględnia wyroku. Tym bardziej, że ZUS jest tu tą stroną postępowania, która decyduje zarówno o treści decyzji (na własną korzyść lub niekorzyść), jak i o długości trwania postępowania, od czego – zgodnie z art. 146 par. 1 k.p.a. zależy termin umożliwiający uchylenie decyzji w wyniku wznowienia postępowania. Zarzut niekonstytucyjności tego przepisu był wielokrotnie podnoszony choćby w interpelacji nr 12252 Posła Grzegorza Sztolcmana z 21.10.2009 r. oraz w wystąpieniu Rzecznika Praw Obywatelskich do MSWiA z 02.02.2018 r. Przyjęta konstrukcja prawna, w której dano pierwszeństwo zasadzie zagwarantowania pewności i bezpieczeństwa obrotu prawnego nad zasadą praworządności i równości obywateli wobec prawa, powoduje dotkliwe i długotrwałe skutki dla kobiet z rocznika 1953 będących na emeryturze, tym bardziej, że to „zagwarantowanie bezpieczeństwa obrotu prawnego” nie wpływa na sytuację prawną osób trzecich.
2. Zgodnie z art. 146 par. 1 k.p.a. uchylenie decyzji może nastąpić w terminie 5 lat od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia. W tym terminie powinno zatem zostać przeprowadzone całe postępowanie - nie tylko złożony stosowny wniosek, lecz także wydana decyzja. A zatem całe postępowanie jest uzależnione od szybkości działania strony wydającej decyzję.
Jeśli dodamy fakt, że osoba będąca na emeryturze nie ma także wpływu na termin w jakim Trybunał Konstytucyjny zajmie się sprawą, okazuje się, że może ona wyłącznie zastosować się do miesięcznego terminu, w jakim należy złożyć skargę o wznowienie postępowania. W niniejszej sprawie tego terminu dotrzymałam. Z uwagi, iż nie miałam wpływu na pozostałe, uważam że nie powinnam być obciążona ich negatywnymi skutkami.
Mając powyższe na względzie, wnoszę jak na wstępie.
.................................................
(podpis)
Załącznik:
- odpis odwołania
(odwołanie składamy w 2 egzemplarzach)